Met de allerbeste bedoelingen je kind willen helpen, en dat je vertrouwen dan zó wordt beschaamd…

Gisterenmorgen kreeg ik een appje van mijn schoonvader: ‘Goeiemorgen, X. heeft een nieuw mobiel nummer. Heb jij dat ook gekregen?’ Ik antwoord van niet en vraag verder ook niet door, behalve hoe het met hem en zijn vrouw gaat.

De ‘X.’ waar dit over gaat, is mijn zwager, de broer van mijn man. En de onderlinge familierelaties zijn helaas al langer niet meer goed. Dat veranderde zelfs niet toen toen zijn moeder haar heup brak .

In eerste instantie dacht ik daarom ‘Ach ja, het zal, check later wel of ik ook ergens een bericht heb, en anders maar niet’.

Maar in tweede instantie realiseerde ik me dat ik het nummer wel nodig heb voor als er iets zou gebeuren met mijn schoonouders, zijn ouders. Dan moet ik hem immers kunnen bereiken aangezien ik de enige ben waar hij tenminste nog een beetje contact  mee heeft. Heel af en toe, maar toch, er is een lijntje.

Mijn schoonvader vertelt verder nog dat het best goed gaat, dat ze het leuk vinden dat we met Pasen samen gaan brunchen en dat hij tot zijn verrassing dus dat bericht van zijn zoon had gekregen. Dat was het. Meer niet.

Soms gaan verbluft en woest hand in hand

Lief en ik zijn al jarenlang gemachtigd op de rekeningen van onze respectieve ouders en moeder, voor ‘just in case’. Daardoor zag hij (manlief) ‘s avonds dat mijn schoonvader eerder die dag twee keer 992,- euro had overgemaakt. Naar Litouwen. Een telefoontje leerde dat dit klopte. Dat had mijn schoonvader zelf gedaan, op verzoek van zoon X.

Mijn schoonvader húnkert naar een goede relatie met zijn jongste. Elke dag lijdt hij onder het gemis. En als dit de eerste stap was naar herstel, prima. Bovendien: hij had afgesproken met X en ze zouden elkaar de volgende morgen (lees: vanmorgen) zien en dan zou X alles uitleggen. Dus het kwam allemaal goed.

Lief was verbluft, en zei ’als jij dat wilt’.
Ikzelf was woest, op X. welteverstaan, en zei dat het zó typisch hij is: het zoveelste ‘briljante idee’ / ‘goede doel’ waar geld voor nodig is. Terwijl ik vind dat hij eerst maar eens bij zijn ouders langs moet gaan om te praten. Het gaat immers niet om een broodje kaas. En sowieso is het de verkeerde volgorde. En zo mopperde ik nog even door. Tegen Lief. Die instemmend knikte maar er ook niks aan kon doen. Ik moest mijn boosheid parkeren tot vanochtend, dan zou mijn schoonvader ons bellen en alles vertellen over het gesprek met zijn jongste zoon.

Nachtelijk w.c.-bezoek

‘s Nachts werd ik wakker om te plassen en terwijl ik op de w.c. zat, drong het ineens tot me door: Die app is helemaal niet van X!

Mijn schoonvader is het slachtoffer van cybercrime! En door zijn verlangen naar contact, door de emotie, het gemis, én omdat het perfect in het plaatje van X past, is hij er met twee voeten ingestapt.

Vieze uitgekookte oplichters

We hebben mijn schoonvader van alles geleerd met de telefoon en tablet, maar een screenshot lukt zelden. Toen we daar gisterenavond  om vroegen, zei hij dat hij het bericht niet meer kon terugvinden. In eerste instantie dachten Lief en ik dat X die nieuwe instelling had geactiveerd waarbij alle berichten na een paar uur verdwijnen. Alleen is dat pas na 24 uur. Maar, WhatsApp heeft ook al langer de optie waarbij je berichten op elk moment kunt verwijderen en 1+1 is hier echt gewoon 2. De rotzakken hebben na ontvangst van de 2.000 euro direct alle communicatie verwijderd.

Ergo, we hebben niks behalve een mobiel nummer. En zoals de meeste mensen wel weten, wordt dit soort berichten per duizenden verzonden, en er zijn altijd mensen bij wie het geen argwaan oproept, die reageren, en dan, om welke reden ook, besluiten geld over te maken. In dit geval hadden ze het precies  ‘goed’ bij mijn schoonvader.

Alarmbellen

Had mijn schoonvader mijn man of mij geappt dat jongste zoon een nieuw nummer had én om geld vroeg, dan waren bij ons natuurlijk direct alle alarmbellen afgegaan. Maar dat verzoek om geld kwam pas later en hij wilde geen discussie met ons, want hij weet dat wij het er niet mee eens zouden zijn, en hij wilde het domweg goed doen voor zijn kind. Wilde helpen, en het is natuurlijk ook gewoon zijn eigen geld, dus dat is zijn goed recht.

Waardering voor de bank

Het eerste wat Lief ‘s morgens deed, was met de bank bellen. Gelukkig waren zij direct heel behulpzaam. Het eerste bedrag is al terug, met het tweede zijn ze bezig.  Bovendien hebben ze ondertussen zoveel ervaring met cyber crime dat de twee transacties als  ‘verdacht’ waren aangemerkt en was het saldo bevroren want, aldus de dame van de bank, ‘better safe than sorry’, dus dank en complimenten daarvoor.

Hartepijn

Mijn schoonvader vertellen dat hij is opgelicht, en dat niet zeker is of hij al het geld terugkrijgt, dat is niet leuk. Het is ook niet goed voor zijn ego want hij is nu ‘één van die vele senioren die in een oplichterstruc is getrapt’.

Maar hem moeten vertellen dat het niet zijn zoon is die contact heeft gezocht, dat was vele malen moeilijker. Want dat doet hem, opnieuw, zoveel pijn. Hij dacht dat zijn zoon toenadering zocht, terwijl dat niet zo is. En dát verdriet, dat neem ik die kl**tzakken pas echt kwalijk.

PS: meer weten over hoe je jezelf, of anderen kunt beschermen tegen phishing? Klik dan hier