Waarom ik niet vind dat iedereen een huisdier mag hebben…
Elk jaar raken 38.000 katten vermist. Ik kan en wil dat eigenlijk niet geloven. Wat het nog erger maakt, is dat ruim 80% nooit meer wordt herenigd met zijn baasje, terwijl dat percentage heel eenvoudig heel ver naar beneden kan. Namelijk door katten verplicht te chippen.
De Dierenbescherming heeft daarom een petitie opgestart.
‘Goeie zaak’, zou je zeggen. Maar wat is in grote lijnen weer ‘ns de teneur op social media? ‘Betutteling ten top’ ‘Ik bepaal zelf wel wat ik doe’ en ‘Hahaha! Denk je nu echt dat boeren dat doen? Waarom zouden ze?’ Ik heb een heel lage bloeddruk, maar dit soort opmerkingen jaagt ‘m in no-time naar de hoogste versnelling.
Met de kat komen verantwoordelijkheden
Een kat is namelijk geen speelgoed dat op batterijen werkt. Het is een levend wezen. Een kat geeft je, naast her en der een kapot gekrabde stoel en een permanent vachtkleedje op je favoriete kleding, onbeschrijflijk veel plezier en een onstuitbare stroom liefde. Daar komen óók plichten bij. Het beestje is van jou afhankelijk, ontferm je er dan ook over!
Boeren moeten niet zeuren
Wat de boeren aangaat die katten enkel hebben als levende muizenval: álle runderen in Nederland zijn geregistreerd. Elke verblijfplaats en verplaatsing moet genoteerd worden. Één keer een chip laten zetten, is dan kinderspel.
Heel simpel: een huisdier kost geld
Je hoeft echt niet met je kat naar de yoga en de wellness, maar als je kiest voor een poezebeest moet je je dat wel kunnen veroorloven. Oftewel: je moet fatsoenlijk voer kunnen betalen, de (half-)jaarlijkse vaccinaties kunnen betalen, én ‘dus’ ook de chip. O ja, en als jouw viervoeter net als die van mij enkel op zondag wespen inslikt, mag je ook nog elke keer het hogere spoedtarief afrekenen.
Alleen liefde is niet genoeg
Ontelbaar vaak heb ik het al gehoord: ‘Liefde is het belangrijkst!’ Eh, nee dus. Want liefde betaalt de behandeling van een gebroken pootje niet en het betaalt ook al geen vaccinaties. Zijn huisdieren dan alleen maar voor ‘de rijken’? Nee, natuurlijk niet. Heel veel dierenartsen hanteren speciale tarieven voor mensen met een minimuminkomen, en vaak doneren andere cliënten geld zodat de dierenarts een aantal dieren ‘gratis’ kan voorzien van een chip.
Voor honden is een chip al sinds 1 april 2013 verplicht. In eerste instantie niet eens om weggelopen/gestolen/ zwervende huisdieren te kunnen herenigen. Wél om fok-misstanden te voorkomen en om ‘eigenaren’ die hun hond dumpen te kunnen achterhalen.
Waardeloze mensen
Behalve honden, worden ook katten massaal gedumpt en het gemak en de frequentie waarmee dit gebeurt, vind ik verbijsterend, hartverscheurend, én het maakt me woest. Om het nu is om geld, om vakantie, of om ‘geen tijd’, mij interesseert de reden niet. Als je zoiets doet, vind ik je oprecht een kansloos mens. Je doét het gewoon niet. Punt.
Dierenartsen opgelet!
Toch ligt hier ook een niet te verwaarlozen taak voor de dierenartsen en hun assistenten: vraag áltijd, bij elke controle/ enting, of het dier gechipt is, of de gegevens nog kloppen én check of het ding nog functioneert. Heel soms verschuift hij een paar centimeter en hij kán kapot. Dus controleer het ding. Wat mij betreft is dat ‘standaardprocedure’.
Stop met zeuren over betutteling, stop met excuses zoeken en neem je verantwoordelijkheid! Wil en kun je dat niet? Dan mag je wat mij betreft geen huisdier. Simpelweg omdat dat dier beter verdient.
Mocht je het nog niet gedaan hebben, teken vooral de petitie
* Oorspronkelijk geschreven voor Nouveau, publicatiedatum 20 mei 2020*