Vrouwenteams: heaven or hell?

De media staan er bol van: “Meer vrouwen op machtige posities”, “Vrouwen moeten door het roemruchte glazen plafond”, en “Vrouw en man moeten voor hetzelfde werk hetzelfde betaald krijgen”. In deze drie dingen kan ik me 100% vinden.

Waar de media met enige regelmaat ook over toeteren is “Meer vrouwenteams, want die zijn veel beter”. En dáár kan ik me in alle eerlijkheid iets minder goed vinden. Online zijn we allemaal pro empowerment voor vrouwen maar offline voelt het een tikje weerbarstiger allemaal.

Ja, dat is politiek incorrect, impopulair, en antifeministisch. Ik weet het. Maar dat verandert niks aan mijn ervaringen.

Meer dan 50% van de vrouwen wil een man als leidinggevende

Natuurlijk is dit ontzettend kort door de bocht en kan ik van persoonlijke ondervinding geen wetmatigheid maken. Maar hoe kan het dan dat zo veel vrouwen in mijn omgeving dezelfde indruk hebben? Hoe kan het dat meer dan de helft van de vrouwen aangeeft liever een man als manager te willen?

Schijnbaar hoor ik bij de ‘mannen-vrouwen’. En mijn vriendinnen, uiteraard, ook. Soort zoekt soort 😉 Ons wordt vaak verweten dat we te direct zijn, arrogant, en onvriendelijk. In één woord: Bitch. Zelf noemen we het eerlijk en oprecht. Gelardeerd met humor en respect. Dat scheelt als je boodschap minder prettig is. Het maakt het werk, én het leven veel eenvoudiger. We zijn duidelijk, hebben hetzelfde doel en willen het beste resultaat. Daarbij is niet altijd tijd en gelegenheid voor roze strikken. Die komen later wel weer. Die denkwijze gaat helaas niet voor iedereen op…

Vaginale nijd

Zolang het bij vrouwen goed gaat, alles functioneert, werkt het perfect maar o wee als er onderling gedoe is. Berg je dan maar.

‘Vaginale nijd’, jaloezie, territoriumdrift, roddel en achterklap komen uit alle hoeken. Op de werkvloer vertaalt zich dat in passief agressief gedrag, indirecte sabotage, subtiele roddels en manipulatie. Collega’s buitensluiten, kliekjesvorming, en dat bijna altijd bijna onzichtbaar. Want vrouwen zijn slim. Je kunt er niet eenvoudig de vinger op leggen. ‘Zo bedoelde ik dat helemaal niet’. Het lijkt er sterk op dat vrouwen mínder zelfvertrouwen hebben dan mannen, en méér jaloezie.

Mannen en vrouwen boksen anders

Het is natuurlijk niet zo dat alleen mannen bokshandschoenen aantrekken. Vrouwen doen dat ook. Maar wel anders. Bij mannen is er een (technische) K.O. en daarna is het klaar. De plek op de apenrots is weer duidelijk. Vrouwen daarentegen, klimmen steeds terug in die boksring. En nóg ‘ns, en dan nóg een keertje. Oftewel: ze accepteren de uitkomst niet. Is dat Mars vs. Venus? Is het testosteron vs. oestrogeen? Ik weet het niet. Ik weet wel dat ik het met vrouwen vaak ingewikkelder vind. Dat vind ik trouwens niet alleen. Films als Black Swan ontstaan niet voor niks. Een jaar of wat geleden had je ‘Team Jennifer (Aniston)vs. Team Angelina (Jolie) in de strijd om Brad Pitt. Ooit gehoord van zo’n verschijnsel voor mannen?

Dit soort rare dingen zie je echt alleen bij vrouwen, nooit bij mannen…Maar waarom? We leven in hetzelfde land, met dezelfde regels en wetten. Of zit ‘m daar nu net de crux? Houden wij vrouwen er nog een extra setje wetten en regels op na? Omdat het allemaal nog niet moeilijk genoeg is?

Gemengde teams

Ik pleit daarom voor diversiteit: Vrouwen én mannen in een team. Duidelijkheid voor iedereen, de mannen kunnen eventueel fungeren als tolk, en als er gedoe is, wordt er aan het einde van de dag een drankje gedronken en moet het écht klaar zijn.

PS: Mocht het nu zo zijn dat het er bij de mannen wél net zo erg aan toegaat, en ik me dus al die jaren al schromelijk vergis, dan hoor ik het ook graag!

geschreven voor #GZNDenzo, publicatiedatum 26 juli 2019 *

1 reactie

  1. Marion 16 februari 2023 om 12:45- Beantwoord

    Spot on

Reactie plaatsen