Vandaag is de dag van jouw eerste chemo…

“K*tkanker”. Het is de titel van een boek dat ik van de week voor je heb gekocht. Samen met wat magazines, warme cosy sokken, een lekker dekentje, handcrème, een knuffel-egel (lang verhaal, we hebben nu eenmaal allebei wat met egeltjes) en wat andere hebbedingen zit dat in een mandje. Dat én twee roze-glitterkronen.

Vriendinnen zetten elkaars kroon recht

Want wij zijn queens, met een hoofdletter Q. En queens die vriendinnen zijn, die zetten elkaars kroon recht. Normaliter doen we dat onopvallend, zonder dat een ander überhaupt gezien heeft dat de kroon scheef stond, maar nu doen we het heel duidelijk en opvallend. Want jij moet weten dat je een queen bent. Je moet weten dat we van je houden, en vooral willen we dat je weet waar je voor knokt:

Voor jezelf, voor je man van het type stoere bink met heel klein hartje, voor je lieve zus, én voor ons allemaal die om je heen staan terwijl jij chemo in je lijf krijgt.

Naar de huisarts

Woensdag 21 september ging je naar je eigen huisarts omdat je weleens last hebt van hartkloppingen. Jouw lieve mams is 10 jaar geleden volslagen onverwacht uit het leven gerukt door een gesprongen aorta en je maakte je zorgen of alles bij jou wel in orde is. Maar soms heb je ook weleens last van steken in je linkerborst en linkerarm. En het was precies dat waar je huisarts op aansloeg.

‘We bellen u waarschijnlijk met slecht nieuws’

Een week later ben je in het ziekenhuis voor een mammografie van je borst en wordt er een biopt genomen van je borst en lymfeklieren. Je gaat naar huis met de boodschap dat je de volgende dag gebeld wordt en dat je je beter alvast schrap kunt zetten.

En dan gaat de sneeuwbal steeds harder rollen

Donderdag 20 oktober gingen we samen naar het ziekenhuis voor een laatste scan en foto. Vrijdag 21 oktober is je linkerborst geamputeerd. De oncologisch chirurg heeft de poortwachtersklier weggehaald en toen bleek dat deze definitief schoon was, is de plastisch chirurg direct gestart met de reconstructie van je nieuwe borst. Ik kon wel huilen (oké, ik héb gehuild) van opluchting toen je lieve man me vertelde dat de operatie goed was verlopen.

Maandag 31 oktober zaten we samen bij je chirurg voor de uitslag van het uitgenomen weefsel. Ook nu kregen we goed nieuws. Met alle ellende die kanker is, toch twee keer de beste uitslag die je kunt krijgen.

Het C-woord

Maar: je bent jong, en het was een ‘graad 3’, hooggradig. Deze kankercellen groeien veel sneller dan normale cellen. Het c-woord valt: chemo. ‘Slechts’ acht keer en de eerste keren zijn direct het zwaarst.

Ondertussen kreeg je op 11 en 17 november alweer een ‘opvulling’ voor je borst. Stom woord, opvulling, maar ik was vooral verbaasd hoe snel dat allemaal gaat. Het voelde wel een beetje raar zei je, maar verder prima.

Een goeie mindset is de helft

Ik heb mateloos veel bewondering voor hoe je met de hele situatie omgaat: schouders eronder en gáán.  Aan de andere kant verbaast het me ook weer helemaal niet want het is tekenend voor hoe je bent: stapje voor stapje, met vertrouwen in de medische kennis en je artsen, en dag voor dag.

De chemotherapie is gestart

En nu zijn we weer samen in het ziekenhuis. Het is vandaag vrijdag 18 november 2022 en jij hebt je eerste chemo. Op je hoofd een ice cap in de hoop dat deze haaruitval zoveel mogelijk voorkomt.

Jij lacht nog steeds. Ik kan wel janken.

One down, seven to go …