Nee, ik lees geen literatuur. Ik lees gewoon boeken.

Dat hoogdravende gebazel over literatuur, Sylvia moet er niks van hebben. 

‘Oooh, dus jij leest geen literatuur?’ zegt die ene oud-collega, lid van een boekenclub: ‘Wij lezen natuurlijk wel uitsluitend literatuur’. Dit gold trouwens ook voor films: ‘De bioscoop? Nee, dáár komen we niet. Wij gaan naar het filmhuis.’ Op zulke momenten denk ik alleen maar: ‘Mens, wat ben jij over het paard getild’. Gelukkig kan ik er hartelijk om lachen. Ook in ‘mijn’ boekenwinkel, Boekhandel Dominicanen, gebeurt het. Ik word gescand, en op basis van het boek dat ik in mijn handen heb, word ik in een categorie ingedeeld.

Geen officiële definitie. En dan te bedenken dat er niet eens een officiële definitie van literatuur is. In z’n algemeenheid kun je het vertalen als: “Een geheel aan teksten dat door een bepaalde gemeenschap als waardevol wordt gezien, smaakvol is. Artistiek ook. Teksten waarvan ‘men’ vindt dat ze universele waarde hebben, kunstwerken zijn”.

Maar, dikke maar: Dat wordt bepaald door, jawel, uitgevers, agenten en boekhandels. Hoezo ‘subjectief’? Een paar keer per jaar worden er een stuk of wat literatuurprijzen uitgereikt. Een rondje Google leerde me dat ik van ruim 90% van de schrijvers nog nooit had gehoord. Daarmee ontmasker ik mezelf natuurlijk direct als cultuurbarbaar. Het zij zo.

Ik vind een boek goed of niet. Laat het me lachen, laat het me huilen? Kan ik het niet wegleggen? Vind ik het jammer als ik het dichtsla? Dát bepaalt of ik zeg ‘Jôh, moet je ook lezen!’ En of dat nu bij John Williams, Karin Slaughter, Carlos Ruiz Zafón, of Jojo Moyes is, interesseert me precies niks.

Boeken zijn er voor iedereen, niet alleen voor de ‘elite’. We hebben het al jaren over ‘de ontlezing’, maar misschien zijn er gewoon niet zo veel goede Nederlandse schrijvers. Zijn al die prestigieuze prijzen er om hun ego te strelen. Want dat ze niet verkocht worden, dat ligt aan het plebs. Die snappen de onderliggende lagen niet…

Nou, deze plebsvrouw neemt op vakantie een paar heerlijke thrillers mee. Geen idéé of het literaire thrillers zijn en hoeveel onderliggende lagen er al dan niet in zitten. O, en ‘The Seven Sisters’ reeks van Lucinda Riley? Héérlijk! Moet je lezen!

* geschreven voor #SAARmagazine, publicatiedatum 2 augustus 2019 *