Golfen met 2,5 graad Celsius?  Ik ben er niet voor in de wieg gelegd …

In december nog de golfbaan op. Waarom zou ik dat willen?  “Nou Syl, heel eenvoudig: omdat je hebt afgesproken. Omdat je bent ingedeeld in een flight, je in een team zit”. Dit bleef ik tegen mezelf zeggen, elke keer dat ik op weeronline.nl naar de weersvoorspelling keek voor zaterdag 3 december.

‘Gevoelstemperatuur minus 3’. Ja, ook mét leesbril las ik het goed. Het stond er echt. En het bleef er staan. Maar ja, afgesproken hè. En er zijn mensen die op je rekenen. Dus helaas pindakaas. En zo stond ik zaterdagmorgen op The Links Valley in Ermelo. Met heul frisse (tegen-)zin. 😉

Slecht weer bestaat wél

Een bekend gezegde luidt ‘Slecht weer bestaat niet, enkel slechte kleding’. Daar kun je het mee eens zijn of niet (het lijkt me vrij obvious dat ik het er hartgrondig mee óneens ben) maar in de basis klopt het heus. We hebben niet voor niks windstoppers, regenjacks en thermisch ondergoed. Het belang van laagjes ken en snap ik ook. Neemt allemaal niet weg dat meneer Winter en ik niet de beste vrienden zijn en dat ik aan meneer Regen zelfs een grondige hekel heb. Doe mij een deken, een kop thee en Netflix of Disney+ en je hebt geen kind meer aan me. Stuur me naar buiten in de natte kou en mijn humeur zakt tot onder het vriespunt. Pun intended. Ik heb ook geen regenpak. Puur uit principe. Regen is voor de tuin en de beestjes, niet voor dit suikerklontje.

Iets met bewegingsvrijheid

Één van de belangrijkste voorwaarden voor een goeie golfswing is bewegingsvrijheid. Voor mij betekent dat een mouwloze polo. En daar zat een groot deel van de ellende: Met top, long sleeve, vest én windstopper zat er van alles om me heen in de weg. Maar eerlijk is eerlijk: de meeste anderen hadden hier geen last van.

Niks ‘vanzelf warm’

Dat hele idee van ‘Je wordt vanzelf warm’? Highly overrated. Ook na zes holes had ik het nog steeds akelig koud. Het enige wat niet koud was, dat waren mijn voeten. Met dank aan mijn waterdichte gore-tex schoenen. Ondertussen klapperden mijn tanden nog net niet uit mijn mond en waren mijn handen zo koud dat ik amper iets kon vastpakken.

Het is nog steeds druk, hoé dan?!

En was ik tot afgelopen zaterdag nog in de veronderstelling dat je met deze ijsberentemperatuur de baan voor jezelf hebt, want elk weldenkend mens mijdt de golfbaan nu, toch? Nou nee… Het was gewoon druk. Rare mensen, die golfers.

Magisch mooi

Maar, wat wel geweldig is: de natuur. Winterkou heeft een heel eigen unieke charme. De frosty kou op de baan  is betoverend mooi. Je krijgt er trouwens ook fijn veel stuit mee! Niet dat ik dat zelf ervaren heb. ‘k Heb het gezien bij mijn flightgenoten. Zelf stond ik letterlijk zo hard te riebelen dat ik al moeite had mijn bal überhaupt te raken. Het resultaat was ongeveer vijf mooie ballen. Maar het kunnen er ook drie geweest zijn, pin me er niet op vast.

Hole 19

En toch zie je me hier als een blij ei op de afslag van hole 9. Zonder enige vorm van make-up, ook dat nog. Maar evengoed blij want gezellig gelopen met mijn team. En, een flinke dosis Vitamine Buiten doet iedereen goed. Bovendien is kou gezond. Zeggen ze. Mij hielp vooral de wetenschap dat er gloeiendhete verse muntthee  op me wachtte.

Mooi weer golfer

Ik ben en blijf #TeamMooiWeerGolfer. Dit was leuk, absoluut, maar dat is enkel met dank aan het gezelschap. Als ik met mijn Lief was geweest, was ik na twee holes gestopt. De volgende keer ben ik gastvrouw: rij ik rond in een buggy met hete chocomelk en een fles Strohrum om te zorgen dat de golfers niet bevriezen. Ski-ondergoed en dikke wanten aan, shawl om en rondjes crossen. Dát kan ik wel. 😉