Elke dag opnieuw balen van je spiegelbeeld, ook dát is lipoedeem…in ieder geval voor mij.

Zo gemotiveerd als ik tot nu toe ook ben, élke morgen, en élke avond voel ik een vervelende speldenprik. Dat gebeurt wanneer ik schaars gekleed voor de spiegel sta: in mijn nakie, of zo goed als. In ieder geval met mijn benen en kont niet veilig ingepakt in een jurk of jeans, maar blootgesteld aan licht, en daarmee ook aan mijn ogen, mijn eigen kritische blik.

Ik hou niet van mijn spiegelbeeld

Natuurlijk ken ik alle quotes en blogs en heersende meningen over ‘body positivity’, over ‘jezelf accepteren zoals je bent’. En ik vind het allemaal geweldig voor de mensen die dat echt zo voelen, die niet schromen om in mooie lingerie in een (online) magazine te gaan staan, maar ik zou het letterlijk voor een miljoen nog niet doen.

Elke keer zie ik die te zware benen, niet passend bij de rest van mijn lijf. Het enige verschil met vroeger is dat ik nu denk ‘Tsja, lipoedeembenen…het is wat het is, het gaat nooit weg. Je doet je best en je moet het er maar mee doen’, om vervolgens verder te gaan met waar ik mee bezig was. Ik probeer het zoveel mogelijk te negeren om te voorkomen dat mijn motivatie als sneeuw voor de zon wegsmelt.

#EerlijkeFoto vs #EerlijkeColumn

Miljuschka Witzenhausen, je weet wel, onze eigen sexy Nigella Lawson, heeft haar #eerlijkefoto, ik kom niet verder dan een #eerlijkecolumn. Ik vind rondingen best vaak mooi, maar dan heb ik het over van die mooie romige gladde dijen, niet over benen zoals die van mij.

Sinds ik hierover schrijf, krijg ik regelmatig berichten en vragen. Daar zitten ook ‘lotgenotengroepen’ tussen en sommige dames staan zelfs op een kalender. Kudo’s voor de moed en het zelfvertrouwen dat zij hebben. Of in ieder geval toch uitstralen op die foto’s. Ik streef naar het moment dat ik, gekleed in een jeans en t-shirt, niet meer tegen mijn Lief gil: ‘Enkel mijn bovenkant op de foto! Geen onderkant!’ Dan ben ik allang tevree.

Resultaten worden zichtbaar

Waar ik wel blij van word, is mijn nieuwe gezonde leefpatroon en dat begint echt al vruchten af te werpen. Ik zie dat ik niet meer zo’n plofkop heb, mijn onderkin is verdwenen, én een paar broeken zitten alweer een stuk relaxter dan begin januari.

Streefgewicht?

Mijn doel is terug te komen op het gewicht dat ik in februari 2020 had en daarmee weer de kleding te kunnen dragen die ik toen droeg. Het aantal kilo’s vind ik daarbij niet zo relevant om hier te melden want het absolute aantal kilo’s zegt heel weinig. Het gaat om de verdeling van die kilo’s: vet, vocht, spiermassa en botten.  Maar het zag er zo uit:

In Melbourne, bij de Australian Open

In een skinny jeans, met een riem, en t-shirt ín mijn broek. Ik zet deze foto er expres bij, als extra geheugensteuntje, zodat ik weet waar ik het voor doe 😉  Lós van alle gezondheidsvoordelen natuurlijk. Want laten we wel zijn: lipoedeem kan een heel groot deel van je leven bepalen, maar er is een belangrijk deel waar je zelf de baas over bent, en dat is je eet- en drinkpatroon. Daarover volgende week meer 😊