Beter inconsequent goed dan consequent fout…

De afgelopen maanden zijn bizar geweest en het einde is nog niet in zicht. In februari begon het met een onwerkelijke oorlog die al snel een gruwelijke realiteit bleek en tot op de dag van vandaag  voortduurt. We hebben een toeslagenaffaire die nog steeds niet is opgelost, we hebben Kamerleden die zich gedragen als verwende kleuters met een tantrum, we hebben boze boeren, er schijnt iets met stikstof te zijn, en om dit opbeurende rijtje fijn af te sluiten, rijzen de gasprijzen de pan uit en stevenen we af op een serieuze recessie. En o ja, over een paar dagen begint er een WK-voetbal in Qatar. Je weet wel, dat land waar ‘mensenrechten‘ een woord is dat ze niet kennen. 

Ik word er best verdrietig van. Én opstandig. Dat ook. Hoe dat komt? Door het eeuwige ‘argumentum ad horrendum’. Deze Latijnse term betekent letterlijk ‘reductie tot het ergste’. In dit geval betekent het dat de spreker onderwerp 1 (milieu in Nederland) aan de kant schuift en zijn aandacht op onderwerp 2 (milieu in de rest van de wereld) richt. Het is domweg de makkelijkste drogreden die er bestaat. En er kwamen er heel wat van voorbij. Zoveel ‘redenen’ om vooral maar niks te hoeven doen, om onszelf vrij te pleiten van onze verantwoordelijkheden en plichten met betrekking tot het milieu, het klimaat, kortom: de toestand van de planeet waar wij op leven.

Maar: onderwerp 2 (de rest van de wereld) staat los van onderwerp 1 (Nederland). Want ook voor Nederland zijn oplossingen nodig. Dus in plaats van af te wachten en dat goed te praten, kunnen we beter ons best doen voor het behoud van deze aardkloot die we toch al zo verziekt hebben. We moeten ophouden met ‘zolang de overheid niks doet, heeft het geen nut’…het heeft namelijk wél nut.

Iedereen doet een beetje

Vroeger ook al: “Syl, je kunt niet de hele wereld redden”. Elke keer als ik thuiskwam met een poes, konijn of egel, kreeg ik dat te horen. Dat het geen nut had. Dat er zo veel zielige beestjes waren. En ik werd, én word, daar zó kwaad over. Want nee, in mijn eentje kan ik inderdaad niet de hele wereld redden, maar als iedereen nu eens een beetje deed, zag de wereld er wel héél wat beter uit.

 

Je verschuilen achter groter en ‘ergere’ dingen om je er vervolgens lekker makkelijk vanaf te maken. En niets te doen. ‘Want zolang dit en dat zus en zo doet heeft wat ik doe geen zin’. Hou toch op! 

Bovendien, waarom zouden we als klein kikkerlandje niet voorop willen lopen met ons milieu- en klimaatbeleid? Waarom zouden we geen positief voorbeeld willen zijn?

En voordat je me nu gaat googelen, op zoek naar een ‘tu quoque’- argument’ waarmee je mij om mijn oren gaat slaan, laat me je even helpen. Afgelopen februari ben ik op het vliegtuig gestapt, en over een paar dagen doe ik dat weer.

Overigens, dat je iets zoekt om me de mond te snoeren, is typisch een mooi voorbeeld van ‘argumentum ad hominem’ want ja, ik ben dus ook weleens inconsequent. Maar weet je: dat doet niets af aan de geldigheid van mijn argumenten. Want zoals ik altijd zeg, en dat geldt voor iedereen: beter inconsequent goed dan consequent fout.

Ik doe mijn best…

Mijn partner en ik hebben namelijk ook al jaren heel veel zonnepanelen, een warmtepomp, een hybride auto, overal ledverlichting, goeie isolatie enzovoort. Onze tuin is geen betonterreur, ik doe mijn best om het afval zo goed mogelijk te scheiden en beperk vlees (biologisch!) en vis (van Fishtales!) tot een keer of wat per week. Bij het boodschappen doen let ik op het land van herkomst – zo koop ik liever aardbeien van Nederlandse bodem – en ben ik juist gek op de ‘buitenbeentjes’-groenten. Kortom: Ik doe mijn best.

Je hebt wél invloed

Lieve mensen,  je hebt invloed. Het is aan jou om te bepalen wélke invloed je wilt hebben. Wees de verandering die je wilt zien in de wereld. Wat  jij op je bord hebt liggen, maakt uit. Welke kleding je koopt, maakt uit. 

En dan heb ik tot slot nog een verzoek: probeer te begrijpen dat alles alleen maar heel veel tinten grijs is… Het elkaar figuurlijk bekogelen met absolutisme heeft helemaal geen nut. Tenzij je de discussie de nek om wilt draaien natuurlijk, maar dat moet je volgens mij echt niet willen. Want zonder discussie stoppen we met leren en stoppen we met luisteren. We hebben maar één aarde, we moeten het met elkaar doen. Laten we in vredesnaam proberen daar een goede manier voor te vinden.