Mensen moeten me nemen zoals ik ben…Ehh, nee dus.
Gisteren was het groot in het nieuws: mensen die merken dat ze door hun duidelijk zichtbare tattoos geen baan krijgen. Ik dacht toen: joh, en daar ben je serieus verbaasd over? Gelukkig krijgen ze nu hulp: de stichting ‘Spijt van Tattoo’ wil hen helpen. Zij bieden aan om bij die mensen de zichtbare tattoos gratis te verwijderen.
Als je veel persoonlijk contact hebt met mensen, bijvoorbeeld in een luxe hotel, is een zichtbare tattoo bijna altijd not done. Ik vind het helemaal niet vreemd, en ook niet negatief, dat een bedrijf ‘nee’ zegt tegen tattoos, net zoals ze dat zeggen tegen piercings en gouden tanden. Hun medewerkers moeten passen bij de uitstraling en het imago van het bedrijf.
Tegelijkertijd vind ik het soms heel tegenstrijdig, want uit Amerikaans onderzoek komen heel andere dingen naar voren. En de bekendste topkoks, nationaal en internationaal, houden ook wel van een vette tattoo. Kijk naar een Hans van Wolde van Beluga. Ook in zijn brigadeteam lopen diverse mensen rond met tattoos. Doet dat af aan hun vaardigheden? Welnee, maar in die branche is het ook al veel meer geaccepteerd, en het feit dat de eigenaar van het bedrijf een tattoo heeft, helpt natuurlijk ook mee.
Maar, dikke maar, die tattoos zitten nooit in hun nek of op hun handen. En dat lijkt echt veel uit te maken. Voor mij doet het dat in elk geval wel. Want waar ik een zogenaamde sleeve nog wel kan waarderen, heb ik nog nooit een mooie nek- of handtattoo gezien. Ik vind ze per definitie lelijk, en, inderdaad, ordinair. Die tattoos associeer ik zelfs met agressie en asociaal gedrag. Zegt dat van alles over mij? Ja, natuurlijk. En dat is nu net het punt. Niet iedereen heeft dezelfde mening, dezelfde opvoeding, dezelfde cultuur, en al die dingen bepalen hoe je kijkt naar kleding, naar taalgebruik én naar ‘lichaamsversiering’.
Zelf kom ik uit de bank- en verzekeringswereld. Daar zijn tattoos en piercings et cetera een no go. Ik vind dat volkomen terecht. En dan kun je wel heel hard gaan lopen gillen dat het om de kwaliteit gaat, feit is dat de eerste indruk heel belangrijk is. Toen ik mijn lief leerde kennen, die in de sport & outdoor-branche zit, hebben we de nodige discussies gehad over wat wel en niet ‘kan’ naar het werk, uiteenlopend van korte broek en sandalen tot en met, inderdaad, tattoos. Inmiddels zijn we een dikke tien jaar verder en los van het feit dat ik zelf wat anders naar tattoos kijk (alles went) is ook de samenleving aan het veranderen, maar mijn voorkeur heeft het zeker niet.
Aanpassen
Als je in de creatieve/lifestylehoek zit, maakt een tattoo doorgaans niks uit. Maar als je in een meer conservatieve wereld werkt, moet je je aanpassen. Zo simpel is het. En als je dat niet wilt, moet je ook op de blaren zitten. Eigenlijk is het natuurlijk gewoon een kwestie van je gezonde verstand gebruiken: denk na over wanneer het wel en niet een probleem kan zijn om je tattoo te laten zien. En daarmee komen we terug bij mijn punt: tattoos die altijd zichtbaar zijn, dat kan dus bijna nooit.
Dom besluit
Kortom, doe vooral wat je niet laten kunt, maar zeur dan ook niet als je daardoor geen baan vindt. Want tenzij je in de situatie verkeert dat je niet afhankelijk bent van een werkgever, is het een dom besluit.
Waar ik dan nog aan toe wil voegen dat ik het eigenlijk wel een goed idee vindt als de uitkeringsverstrekker je in dat geval mag verplichten die tattoo te laten verwijderen zodat je niet langer op kosten van de belastingbetaler thuis op de bank van je tattoo geniet. Lijkt me namelijk ook niet helemaal de bedoeling.
