Lieve politie van Amsterdam, jullie snappen het écht niet hè?

Ik zat vanmiddag wat afwezig door Nu.nl te scrollen en las daar ineens ‘Ellie Lust stopt bij politie’.

Ellie Lust.
Vroeger kende ik haar alleen als politiewoordvoerder voor Amsterdam/Noord Holland, zag haar op het journaal als er weer eens iets mis was. Ik vond haar toen al stoer. Duidelijk, welbespraakt, zelfverzekerd.

Ondertussen zijn we een paar jaar verder en is ze het uithangbord van, en voor, de politie. Een slimme vrouw die de menselijke kant van het vaak zware politiewerk aan ons toelicht. Ons, als in ‘mensen van de gewone burgerbevolking’ die vaak niet zoveel kennis hebben van wat er allemaal gebeurt, en vooral niet van het waaróm.

En zij kon dit doen juist omdát ze aanschoof bij RTL Late Night en meedeed aan Wie is de Mol?. Zij is degene die knokte voor gelijke rechten voor iedereen. Ook, júist, binnen het politiebestel waar ‘homoseksueel zijn’ nog een taboe is.

Vervolgens krijgt ze toestemming voor een eigen programma, Ellie op Patrouille, en uitgerekend na die opnames werd ze voor de keuze gesteld.

Helaas een keuze die getuigt van ‘ambtenaars denken’ op z’n smalst. Want het is geen échte keuze als er tegen je gezegd wordt: “Óf je gaat bureauwerk doen naast het werk voor de tv, dus geen woordvoerder meer en geen wapen meer (want niet meer op straat), of je laat het televisiewerk los. Maar natuurlijk mag je er ook voor kiezen om te vertrekken”. En dat zeg je dan tegen iemand die zich dertig jaar(!) voor een organisatie heeft ingezet. Die ‘Roze in Blauw’ heeft opgericht…

Eindelijk had je als politie iemand waar veel mensen in Nederland naar wilden luisteren en dan doe je dit. Wie zijn toch die mannen en vrouwen die bedachten dat dit een goed idee was? In welk jaar leven die mensen? Waarom snappen ze niet dat ze met Ellie misschien wel hun belangrijkste verbinding met de rest van het land hebben?

Ik ga me dan altijd afvragen waar dit soort beslissingen vandaan komt. Voelen de machomannetjes zich bedreigd? In hun ego? In hun zichtbaarheid? Bang overschaduwd te worden? Mogen er geen vrouwenapen op de rots?

Weet je Ellie, we kennen elkaar niet persoonlijk, maar ik gun je alle succes van de wereld. Het is ook jouw verlies, want dit moet wel heel veel pijn doen, maar zij zijn de grote verliezers: de politie is hun belangrijkste ambassadeur verloren.

PS: een week later kreeg ik een persoonlijk bericht van Ellie waarin ze me bedankte voor deze blog. Hoe lief is dat! Maar vooral onderstreept het mijn punt…  ;)

* Zoals geschreven voor, en verschenen op, #LibelleNL d.d. 19 sep 2018 *