Daar heb je weer zo’n botoxbarbie…

“Je ziet het altijd en al die vrouwen eindigen als Barbie. Bovendien zijn ze te oppervlakkig voor woorden want hoe kun je zo bezig zijn met je uiterlijk? “

Zie hier de algemeen heersende opvatting over botox en fillers. En als we dan toch bezig zijn, ook over borstvergrotingen en liposuctie etc..

Bij mijn vrienden sta ik om veel bekend, maar oppervlakkig ben ik nog nooit genoemd. Toch ben ook ik er ‘zo één’. Drie weken geleden heb ik voor het eerst botox laten spuiten.

‘Maar waaróm?’ Ik hoor het mensen al zeggen

Heel simpel: omdat ik me al een jaar of drie ergerde aan die té diepe lelijke rimpel boven mijn linker wenkbrauw, de altijd aanwezige diepe frons tussen mijn wenkbrauwen en het craquelé op mijn voorhoofd. Tel daar het netwerk van rimpels naast mijn ogen bij op en voilá: je hebt een niet al te blije Sylvia. Natuurlijk, ik verzorg mijn gezicht goed. Ik kan op vakantie, en misschien wel twee keer ook, van het geld dat ik jaarlijks uitgeef aan Chanel, Sisley en La Mer. Alleen verdwenen de rimpels niet. Na een goed masker was het hoogstens een avond mooier.

Photoshop

Maar op een normale doordeweekse dag, waarbij ik ‘s morgens braaf de hele riedel smeer, is het aan het einde van de dag weer ellende. Elke keer als ik lach, gelukkig heel regelmatig, zie ik alleen maar heel veel rimpels. Zo veel dat ik foto’s serieus begon te vermijden. Zodra het te close-up werd, vond ik ze allemaal lelijk. Van de 50 die er genomen werden, kon eentje er met moeite mee door, en daar ‘photoshopte’ Lief, onder zwaar protest, de ergste lijnen een beetje weg. ‘Onder zwaar protest’ omdat hij het onzin vindt. Gelukkig hebben we bij ons huwelijk afgesproken dat ik het veto heb over alle foto’s.

Ik had het al heel vaak tegen hem gezegd als we weer eens tegelijkertijd voor de spiegel stonden. ‘Kíjk nou! Die rimpels en die lijnen!’ ‘Ja, mooi, dat maakt jou jou’. Eerlijk is eerlijk, een liever antwoord kun je niet krijgen. Maar ja, hij heeft een roze bril op als het op mijn uiterlijk aankomt. En hoe lief ook, het helpt niet. Regelmatig zei ik dat ik naar een kliniek zou gaan voor botox en/of fillers. Gezicht van Lief vertrok dan van afkeer. Ook hij zei ‘Waaróm? Je bent mooi zoals je bent!’  Tsja, in zijn ogen wel. Ze zeggen niet voor niks ‘beauty is in the eye of the beholder’. Zelf was ik er niet blij mee. En dáár gaat het om.

Stoute schoenen aangetrokken

Dus toog ik op een woensdagmorgen naar Maastricht waar ik een afspraak had bij ‘Kliniek aan de Maas’.  Wat een feestje: een schitterend pand, met hoge plafonds, sfeervol ingericht en een vriendelijke gastvrije ontvangst.

Voor ik in de mooie lichte wachtkamer van mijn thee kon genieten, ‘mocht’ ik nog even op de foto. ‘Zodat we goed kunnen zien hoe je huid nu is’. Iets wat voor mij niet persé hoefde, maar oké, ik snap het wel. Om die foto’s nog charmanter te laten zijn, vroeg ze me vervolgens allerlei rare gezichten te trekken. Laten we het erop houden dat ik die foto’s niet op Facebook ga zetten. 

Daarna haalde Dr. Zeijen, Camiel, me op. Een jonge sympathieke arts, waar ik me direct bij op mijn gemak voelde, én kundig. Tijdens het uitgebreide intakegesprek vertelde ik hem dat ik waarschijnlijk echtscheiding ging krijgen waarop hij zei dat ik er dan misschien toch nog even over moest nadenken. Maar dat heb ik al een paar jaar gedaan. Een half uur later stond ik weer buiten, mét botox, goede instructies en zelfs een mobiel nummer voor als ik vragen zou hebben. Tegen Lief heb ik niks gezegd.

Wat er vervolgens gebeurde

Niks. Behalve dan dat ik van diverse mensen te horen kreeg hoe goed en relaxed ik eruitzie, met een mooie rustige huid. Lief daarentegen zag niets. Elke dag ging ik heel dicht bij hem staan, onder mijn felle make-up lamp in de badkamer. Na ruim een week ben ik recht voor hem gaan zitten en heb het hem maar verteld. Hij vindt het nog steeds niet nodig, en ook jammer, maar is er geen echtscheiding op komst;)

Het verschil in de spiegel is voor ‘jou’ misschien amper zichtbaar, maar ik voel me zó veel beter. En in alle oprechtheid: ik vind het ook niet zo spannend. Want wat is het verschil met het andere ‘onderhoud’? Peelings, gellac, wenkbrauwen en wimpers verven, haar verven en grootverbruiker bij Douglas en Ici Paris XL. Het hoort er net zo bij als tandenpoetsen. 

Ondertussen ben ik een kleine maand verder. Elke ochtend als ik in de spiegel kijk, word ik blij als ik mijn voorhoofd zie. Kijk maar naar het verschil. Links één van twee jaar geleden, en rechts een recente.

De foto die helemaal bovenaan deze blog staat, nam mijn Lief afgelopen week spontaan tijdens de lunch, in gesprek over de botox, en daar is niks aan de rimpels gedaan.

* Oorspronkelijk geschreven voor Nouveau, publicatiedatum 15 september 2017 *